Het is lang geheim gehouden, maar inmiddels bekend geworden: projectontwikkelaars zijn bereid om honderdduizenden euro’s uit te geven aan bezwaarmakers om hen hun bezwaren te laten intrekken. Zie hier het artikel in het AD van 12 september 2020. Tot nog toe waren het enkel rechters, hoge ambtenaren en andere ‘ingewijden’ die er gebruik van maakten, zo blijkt uit het artikel. Maar waarom zouden ‘gewone’ mensen dat niet eens gaan doen?

Artikel in het AD

Het artikel ging over het Wijnhavengebied in Rotterdam-Centrum. Een gebied dat al bekend stond als hoogbouwgebied toen wij in 1990 Bouwkunde gingen studeren aan de TU Delft. Waarmee maar gezegd wil zijn: iedereen die daar nadien ging wonen, moet hebben geweten dat de torens als paddestoelen om hem heen uit de grond zouden schieten. Oftewel: bewoners in dat gebied maken geen schijn van kans als ze planschade vorderen bij de gemeente.

Daar hebben bewoners in het gebied iets op gevonden: bezwaar maken (en beroep instellen) tegen elk project dat in (of zelfs buiten) hun omgeving wordt gerealiseerd. Met geen enkel ander doel dan de ontwikkeling te vertragen en ontwikkelaars op die manier te chanteren door tonnen te eisen voor de intrekking van het bezwaar of beroep.

Probleem voor de ontwikkelaars is namelijk dat zij geen financiering voor de bouw krijgen als een vergunning niet onherroepelijk (d.w.z. onaantastbaar door een rechter) is. En wanneer mensen bezwaar, beroep en hoger beroep instellen tegen een vergunning, kan die onherroepelijkheid vele jaren op zich laten wachten. Dat kost handen met geld. En dus is het afkopen van bezwaarmakers voor een tonnetje of wat, alleen maar winst voor die ontwikkelaars.

Vandaar dus dat die ontwikkelaars de laatste jaren met de geldbus door het Wijnhavengebied in Rotterdam rijden om daar honderdduizenden euro’s uit te keren aan lieden die een flutbezwaar- of beroepschriftje hebben opgesteld.

Gouden verdienmodel

Uit het artikel in het AD bleek dat een van de meest beruchte bezwaarmakers in het Wijnhavengebied in Rotterdam een Rotterdamse rechter schijnt te zijn. Wij hebben om die reden de rechtbank in Rotterdam gevraagd wat zij daarvan vinden. De rechtbank Rotterdam reageerde daarop met de mededeling ‘dat het een ieder vrijstaat om beroep aan te tekenen tegen vergunningen’, of woorden van die strekking. Afschrift van die mail is op aanvraag te verkrijgen bij ons.

En dat alles is goed nieuws voor mensen die in privé een zeker kastekort ervaren. Met name burgers op Rotterdam-Zuid blijken nog wel eens een stremming in de cashflow mee te maken. En voor hen zou dit inspiratief moeten zijn: maak bezwaar tegen een – willekeurig – bouwproject in Rotterdam (of elders in het land)!

Zo’n bouwproject hoeft helemaal niet bij jou in de buurt te worden gerealiseerd. Je kunt heel eenvoudig bezwaar maken tegen elk project dat waar dan ook wordt gerealiseerd. Natuurlijk, een commissie of rechter zal je uiteindelijk niet-ontvankelijk verklaren in je bezwaar en beroep. Maar dat doen zij pas als zij na een jaar of anderhalf tot een uitspraak komen. Gedurende die tijd weet jij mooi de vergunning van onherroepelijkheid af te houden. En kennelijk is dat voor ontwikkelaars reden om met geld te strooien.

Dus: grijp die kans!

Goeden lijden onder de kwaden

Op een gegeven moment houden dit soort onethische verdienmodellen natuurlijk op te bestaan. Dat zagen we al bij de Wet dwangsom en de Wob-verzoeken. Ook daar maakten mensen misbruik van. Bijvoorbeeld door Wob-verzoeken te verstoppen in ellenlange onzinbrieven. Met als gevolg dat de verzoeken onopgemerkt bleven en er door overheden (lees: de belastingbetaler) duizenden euro’s uitgekeerd moesten worden aan lieden die helemaal niet geïnteresseerd waren in de gevraagde informatie. Daarover werd schande gesproken in het juridische wereldje, met als gevolg dat sommige misbruik makende juristen en gemachtigden niet langer werden toegelaten tot het recht. Uiteindelijk is zelf de wet – de Wob – gewijzigd: voortaan staat er geen dwangsom meer op het verstrijken van een termijn. Met als gevolg dat de goeden onder de kwaden lijden. Want sommige – veel – burgers hebben wél belang bij een tijdige voorziening in overheidsinformatie.

Het misbruik dat wordt gemaakt van de bezwaar- en beroepsmogelijkheden (zelfs door Rotterdamse rechters, zo blijkt uit het artikel in het AD) zal er dan ook wel toe gaan leiden dat die mogelijkheden worden ingeperkt. Als 1% misbruik maakt van een voorziening, dient kennelijk de voorziening ook voor de andere 99% teloor te gaan. Want zo werkt dat. Dat die 99% misschien wel terecht bezwaar of beroep aantekent, is dan wellicht van minder belang.

Wij bieden deze diensten niet aan

Normaal gesproken volgt onder een blog van ons een afsluiting waarbij wij onze diensten aanbieden op een desbetreffend juridisch gebied. Hier doen wij dat niet. Zinloos bezwaar en beroep aantekenen is onethisch. Het is misbruik van procesrecht en van omstandigheden. Daar werken wij niet aan mee. Dat Rotterdamse rechters dat wel doen, moeten zij zelf weten. Wij houden ons hier verre van. Als u onethisch wilt handelen, dan is er vast een advocaat te vinden die u wil helpen.