We hebben er al eens eerder over geschreven: het bekend maken van besluiten, de publicatie ervan en de gevolgen voor de bezwaartermijn. Het blijkt steeds weer mis te gaan. Mensen lezen in de krant dat een besluit is verleend en gaan ervan uit dat ze vervolgens 6 weken de tijd hebben om bezwaar te maken. Hetgeen dus niet het geval is. Maar het is ook niet eenvoudig…

Bekendmaken en bezwaartermijn

Dat het niet eenvoudig is, heeft alles te maken met de wirwar aan termen die bepalen of een bezwaartermijn loopt en tot wanneer die loopt. En dan heb je ook nog eens dat het spraakgebruik ‘ietwat’ afwijkt van de juridische terminologie.

Want waar denkt u aan bij het woord ‘bekendmaken’? In de wetenschap dat vergunningen plegen te worden gepubliceerd in streekkrantjes, denkt u natuurlijk dat dát de bekendmaking is. Maar dat ligt dus anders. Hetgeen wij hier al eens uitgebreid hebben toegelicht.

De verlening van een vergunning wordt bekendgemaakt door toezending ervan aan de aanvrager. Dat kan per brief, of per mail. En daar heeft verder niemand kennis van, behalve dan de gemeente en de aanvrager. Maar hoe dan ook, dit is de formele bekendmaking. En de dag volgend op deze bekendmaking gaat de bezwaartermijn lopen.

Publicatie, of ‘mededeling doen’

Datgene waarvan iedereen denkt dat het de bekendmaking is – de plaatsing van het bericht in het plaatselijke sufferdje – is dus niet de formele bekendmaking. De bekendmaking van de vergunningverlening in de krant is formeel gesproken ‘mededeling doen’ (zie de tekst van art. 3.9, lid 1, aanhef en onder a van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht).

Tussen ‘bekendmaking’ en ‘mededeling doen’ ligt nog wel eens wat tijd. Dat kan zomaar een week, of zelfs twee weken, zijn. Dus wanneer u dan kennis neemt van de ‘mededeling’ in de krant, zijn al 1 a 2 weken van de bezwaartermijn verlopen. Dan hebt u nog maar 4 weken!

Te gek

Het komt zelfs een enkele keer voor dat het ‘mededeling doen’ gebeurt nadat de bezwaartermijn al is verstreken! Dan leest u dus in de krant dat een vergunning is verleend, en dat binnen 6 weken na bekendmaking ervan bezwaar kan worden ingediend, en blijkt vervolgens dat die bekendmaking 7 weken geleden al is gebeurd!

Dat laatste was zelfs de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) te gek.

In de uitspraak van 11 juli 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:2286) was het volgende het geval. Op 4 december 2015 was een vergunning bekendgemaakt aan de aanvrager. Dat gebeurt dus door een briefje van gemeente aan die aanvrager. De dag erna, 5 december 2015, begon daarom de bezwaartermijn van 6 weken te lopen. En die zou eindigen op 15 januari 2016. Het ‘mededeling doen’ (de publicatie in het plaatselijke sufferdje) gebeurde op 21 januari 2016. De bezwaarmaker was dan ook te laat met zijn bezwaar.

Zoals gezegd, dit vond zelfs de ABRvS te gek, en deze oordeelde dan ook:

“(…) Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 30 maart 2016, ECLI:NL:RVS:2016:859), dient een belanghebbende die eerst na afloop van de bezwaartermijn bekend wordt met een besluit dan wel met de mogelijkheid daartegen bezwaar te maken dan wel beroep in te stellen, vanaf het tijdstip waarop hij deze kennis heeft zo spoedig mogelijk, doch in ieder geval binnen twee weken, bezwaar te maken dan wel beroep in te stellen, opdat de termijnoverschrijding krachtens artikel 6:11 van de Awb verschoonbaar kan worden geacht.

Het is niet in geschil dat [bezwaarmaker] binnen twee weken nadat de gemeente haar informeerde over wat het vergunde gebruik inhield bezwaar heeft gemaakt. De Afdeling ziet hierin aanleiding om de termijnoverschrijding verschoonbaar te achten.”

Gelukkig maar…

Maar denk niet dat ze bij de Raad van State zoete broodjes bakken. Want zeker als het om formaliteiten zoals termijnen en bevoegdheden gaat, zijn ze meedogenloos aan de Kneuterdijk.

Geen termijn in de publicatie

Gevallen waarin de publicatie na de bezwaartermijn plaatsvinden, zijn uitzondering (hoewel het ons ook weer niet zou verbazen als blijkt dat sommige besluiten nooit worden gepubliceerd, worden vergeten of anderszins ‘in het ongerede raken’).

Hoe dan ook, veel gangbaarder is de vergissing van bezwaarmakers dat zij op hun ‘lauweren’ mogen rusten als in de publicatie in de krant geen datums worden vermeld. En dat gebeurt wel vaak. De gemeente volstaat vaak met de opsomming van een reeks van besluiten in de krant. Waarbij per besluit drie regels worden vermeld (locatie, referentienummer van het besluit, soort vergunning). Niks over de datum van bekendmaking, en niks over de datum van het nemen van het besluit.

Dus hoe kun je dan weten wanneer de bezwaartermijn begint. Of, belangrijker: wanneer die eindigt?!

Wel, daar kom je achter door op onderzoek uit te gaan. De bezwaarmaker wordt geacht om daarbij voortvarend te handelen. Oftewel, actief informeren bij de gemeente. En als die zoektocht niet snel iets oplevert (bijvoorbeeld omdat de lokettist het ook allemaal niet kan vinden, of ‘omdat corona’, of omdat je een afspraak moet maken en pas over drie weken terecht kunt), dan toch maar snel een pro forma-bezwaar indienen. Liefst nog op dezelfde dag als waarop het bericht in de krant stond.

Zie bijvoorbeeld de uitspraak van de ABRvS van 14 mei 2014 (ECLI:NL:RVS:2014:1715). De ABRvS overwoog daar:

“Weliswaar bleek de datum van de bekendmaking van het besluit niet uit de publicatie, maar het lag op de weg van [appellant sub 2] en anderen om daarnaar te informeren. De gevolgen van het feit dat [appellant sub 2] en anderen tot de laatste dag van de terinzagelegging hebben gewacht om een bezwaarschrift in te dienen en de bezwaartermijn inmiddels was verstreken, dienen voor hun rekening en risico te komen, aldus [appellant sub 1].”

Kortom : de bezwaarmaker wordt geacht verantwoordelijkheid te nemen, voortvarend te handelen en te informeren, en bepaald geen afwachtende houding aan te nemen.

Vragen en advies

Hebt u vragen over het bestuursrecht? Neem dan contact met ons op:

Contact

Wij overleggen graag met u, praten graag over de ins and outs van uw situatie en geven u graag advies. Voor een kennismaking of eerste gesprek brengen wij geen kosten in rekening.