Als je contracten opstelt ben je al snel geneigd om een model te gebruiken. En dat model kan zomaar gebaseerd zijn op een ander model. En zo verder. Tot een punt van oorsprong. En in dat punt van oorsprong kan een foutje zijn gemaakt. Gevolg is dat zo’n foutje doorwoekert. Zo komen wij regelmatig contracten tegen waarbij een overeenkomst namens een gemeente is aangegaan door een wethouder. Of een mandataris. Niemand die er op let. Want men gaat al snel over tot de inhoud. Bij procedures voor rechters geldt iets soortgelijks. Vraag is steeds : waar rust de bevoegdheid?

Bestuursjuristen en civilisten, en bevoegdheid

Het blijft opletten. Juist ook voor juristen die zich ‘bestuursjurist’ of ‘civilist’ noemen. De ene denkt voortdurend in termen van bestuursorganen, en de ander in die van rechtspersonen. Soms moet een bestuursjurist echter wel eens iets zeggen over een contract. Of moet een civilist iets zeggen over een besluit. En dan kan het zomaar mis gaan.

Formaliteiten en bevoegdheid

En het gaat juist ook vaak mis als iets wordt gezien als een formaliteit. Iemand gebruikt een model van een contract en neemt die qua structuur over. De aandacht gaat al snel naar de inhoud van het contract. En er wordt verder niet gekeken naar bevoegdheden. Dan kan het zomaar misgaan.

Of een jurist is bezig om een processtuk te schrijven. Hij zit vol op de inhoud. Maar gaat volslagen voorbij aan de formele partij die het proces voert. In het bestuursrecht is het meestal een bestuursorgaan dat procedeert. Maar wat nou als de gemeente een besluit heeft aangevraagd? En die gemeente wil bezwaar of beroep aantekenen tegen dat besluit? Wie doet dat dan namens de gemeente?

Contracten en bevoegdheid

De regels zijn eenvoudig. Met betrekking tot het sluiten van contracten bestaat er een tweetrapsraket:

• het college van burgemeester en wethouders is bevoegd om tot privaatrechtelijke rechtshandelingen van de gemeente te besluiten (art. 160, lid 1 onder e van de Gemeentewet);
• de burgemeester vertegenwoordigt de gemeente buiten rechte (art. 171, lid 1 van de Gemeentewet);
• en als de burgemeester niet in de gelegenheid is, geeft hij iemand ‘opdracht’ om het namens hem te doen (art. 171, lid 2 van de Gemeentewet)

Procederen en bevoegdheid

Procederen namens een gemeente kan je zomaar op het verkeerde been zetten. Een beetje bestuursjurit is gewend om processtukken in te dienen namens bestuursorganen (B en W, raad, burgemeester, etc.).

En als een gemeente procedeert in het privaatrecht gaat het ook goed. De gemeente is een rechtspersoon. En dus treedt die als zodanig op.

Maar wat nou als de gemeente een vergunning aanvraagt? En die wordt geweigerd? Of wat nou als de gemeente geconfronteerd wordt met de vergunning van een ander en het daar niet mee eens is?

Het ‘ruikt’ allemaal naar bestuursrecht. En dus denk je als bestuursjurist al snel aan een bestuursorgaan.

Maar het is in deze gevallen toch echt de gemeente als privaatrechtelijke rechtspersoon die procedeert. Niet het college, niet de raad.

En wie vertegenwoordigt die gemeente in dat geval : wel, de burgemeester (art. 171, lid 1 van de gemeentewet). Of iemand die daar van die burgemeester opdracht toe heeft gekregen (lid 2).

Contact

Hebt u vragen over het bestuursrecht? Wilt u juridisch advies van een specialist op het gebied van het bestuurs- en omgevingsrecht? Neem dan vrijblijvend contact met ons op:

Contact

Voor een kennismakingsgesprek of eerste korte vraag per e-mail of telefoon brengen wij geen kosten in rekening.