Dat de psychologie als wetenschap onder vuur ligt, is geen nieuws meer. Al jaren stromen berichten binnen dat beroemde psychologische wetenschappelijke ‘ontdekkingen’ niet meer aangetroffen worden als experimenten worden herhaald. Vandaar de term ‘replicatiecrisis’. De crisis dringt nu ook door op het gebied van de psychologische toepassingen. Een interessante ontwikkeling, ook voor degenen die binnen een ander vakgebied gebruik maken van de psychologie (zoals economen, marketeers, conflictbemiddelaars).
De laatste tijd hoor je steeds betere geluiden over de bezwaarprocedure in het bestuursrecht. Tot voor kort werd ze beschouwd, en ingericht, als een semi-rechterlijke aangelegenheid. Tegenwoordig lijkt ze eindelijk te worden ingezet waar ze voor is bedoeld: betere overheidsbesluitvorming. Dat lijkt te worden gewaardeerd door ‘de burger’.
Vandaag – 30 december 2019 – is in het Staatsblad de Spoedwet Aanpak Stikstof gepubliceerd. Ook is het inwerkingtredingsbesluit gepubliceerd. Daaruit blijkt dat de wet per 1 januari 2020 in werking treedt.
Volgens de website onzetaal.nl is het woord ‘dikastocratie’ nooit courant geworden in onze taal. Het betekent ‘rechtersstaat’, of ‘staat waarin de hoogste macht berust bij de rechterlijke macht’. Het woord kwam deze week in de media voorbij naar aanleiding van het Urgenda-arrest van de Hoge Raad. We gaan er in deze blog wat hardop over nadenken…
Vandaag – 11 december 2019 – heeft wethouder Bokhove van Rotterdam de concept Notitie Reikwijdte en Detailniveau en concept Participatieaanpak voor het project oeververbinding Rotterdam bekend gemaakt. Deze stukken gaan per 9 januari 2020 in de inspraak. Vanaf die datum kunnen zienswijzen worden ingediend.
Op 19 november jl. hebben burgemeester en wethouders van Rotterdam de Vierde Voortgangsrapportage Feyenoord City vastgesteld. In de rapportage wordt o.a. ingegaan op de aangevraagde omgevingsvergunning, het proces inzake het bestemmingsplan en de stikstofproblematiek.
Als je contracten opstelt ben je al snel geneigd om een model te gebruiken. En dat model kan zomaar gebaseerd zijn op een ander model. En zo verder. Tot een punt van oorsprong. En in dat punt van oorsprong kan een foutje zijn gemaakt. Gevolg is dat zo’n foutje doorwoekert. Zo komen wij regelmatig contracten tegen waarbij een overeenkomst namens een gemeente is aangegaan door een wethouder. Of een mandataris. Niemand die er op let. Want men gaat al snel over tot de inhoud. Bij procedures voor rechters geldt iets soortgelijks. Vraag is steeds : waar rust de bevoegdheid?
Vandaag – 5 november 2019 – is de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (‘Wkb’) gepubliceerd in het Staatsblad. Met deze publicatie is de wet nog niet in werking getreden. Dat is voorzien per 1 januari 2021. De wet introduceert een zogenaamd ‘instrument voor kwaliteitsborging’ in de Woningwet. Dat heeft gevolgen voor de beoordeling van aanvragen voor een omgevingsvergunning voor het bouwen. En ook geeft de wet aanvullende bepalingen voor de regeling van de overeenkomst van aanneming van werk in het Burgerlijk Wetboek.
Naast het lezen van taaie juridische handboeken, lezen wij af en toe ook wel eens een ‘gewoon’ boek. “Klont” van Maxim Februari bijvoorbeeld. Wij zijn fan van Maxim. En dat komt ook een beetje doordat Maxim in zijn boek op een gegeven moment zo treffend opmerkt dat de reële werkelijkheid steeds kleiner wordt ten opzichte van alle informatie die er over die werkelijkheid wordt geproduceerd. Volgens ons geldt dat ook voor het recht. Is het stikstof- en PFAS-gebeuren een aankondiging van een ‘klont’ in het recht?
Het is een groot probleem. Het stikstofgebeuren. Nederland ligt stil. We merken het aan alles in de besluitvorming. Bouwend Nederland heeft er een brief over geschreven aan de Nederlandse gemeentes. En net als voor alle andere dappere voornemens op stikstofgebied geldt, geldt ook hier dat er hoogstens sprake kan zijn van een smeekbede: Help!