Een quote die zomaar door mijn hoofd spookte nadat ik las dat Willem Engel vandaag was opgepakt wegens opruiing. Ik zal u niet lastig vallen met mijn persoonlijke mening over maatschappelijke onderwerpen. En al helemaal niet met mijn mening over bekende persoonlijkheden. Maar ik begin toch over Willem Engel omdat hij vanuit conflict-psychologisch perspectief een interessant fenomeen is.
Inderdaad. Goed gezien! We hebben de website een nieuw behangetje gegeven. Waar ie voorheen een ‘petrol’ kleur had met beige accent, daar is nu gekozen voor een frisse blauwe kleur met hier en daar een oranje accent. Niet omdat we zo koningsgezind zijn of dat er een WK voetbal voor de deur staat. Maar, gewoon, omdat we dat mooi vonden. ‘We’ is trouwens de website maker en ik. En dat ‘ik’ mocht ook wat prominenter naar voren komen. Vandaar dat er hier en daar een fotootje is geplaatst van mij. De inhoud is verder hetzelfde gebleven. En wat ook hetzelfde is gebleven, is dat hier regelmatig wordt geblogd. Tot de volgende blogpost dus!
Willem Brakenhoff
Onlangs mocht ik in de media weer wat roepen over burgerparticipatie. Aanleiding was een groep burgers die zich had verenigd om gezamenlijke belangen uit te oefenen in een gemeente. En aanleiding daarvoor was dan weer dat die burgers zich niet serieus genomen voelden. Want, zo stelden zij, de gemeente die zegt wel dat burgers mogen participeren, maar als puntje bij paaltje komt, dan komt daar niks van terecht. Dan is die gemeente alleen maar aan het vertellen dat een besluit genomen is. Dat is toch geen participatie?! Wel, ja, moest ik zeggen, dat is eigenlijk toch wel ook participatie. Maar een ander soort participatie dan de burger kennelijk had verwacht. En wat dat betreft begrijp ik de woede wel.
Al langere tijd gaat het onder juristen over procedurele rechtvaardigheid. Daarbij gaat men ervan uit dat het hanteren van de juiste procedures bij de deelnemende partijen leidt tot een snellere acceptatie van de uitkomst van die procedures. Deze ‘heilige graal der rechtvaardigheid’ blijkt echter behoorlijk leeg te zijn. Want aan het einde van de dag gaat het toch om de inhoud van een oordeel. En het vellen daarvan is, hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk toch een uiting van macht. Hetgeen, bijvoorbeeld naar aanleiding van de Toeslagenaffaire, de vraag opriep hoe ‘materieel’ rechtvaardig een machthebber (bestuurder, rechter) dient te zijn. Het belang van die vraag bleek vandaag weer eens uit een artikel over plagiaat in het AD.
in Algemeen
Zoals gezegd : grondrechten worden steeds belangrijker. Niet zozeer vanwege de dreigende schending ervan door de staat, maar veeleer in ‘horizontale’ zin. Oftewel tussen burgers en bedrijven onderling. Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw worden steeds meer publieke diensten geprivatiseerd. En het kan toch niet zo zijn dat daarmee de gebondenheid aan grondrechten wordt ontlopen? En wat te denken van moderne private diensten van algemeen belang, die van meet af aan al nooit door de overheid zijn verleend?
We leven in een tijd waarin de grondrechten steeds belangrijker worden. U kent ze wel : regels zoals de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens van de Raad van Europa. Maar hoe werken deze regels nu eigenlijk?
Dat zeggen wij niet, dat zegt de advocaat-generaal die de Hoge Raad vandaag adviseerde om de veroordelingen inzake de Arnhemse villamoord niet te herzien. En deze zal dat op zijn beurt baseren op de wet. Waarmee we wederom te maken hebben met een soort van bestuursrechter (want dat is de strafrechter volgens ons) die een onrechtvaardigheid in stand laat omdat het wetssysteem dient te prevaleren. Althans, als de Hoge Raad deze advocaat-generaal volgt.
Wat moeten we hier nou toch weer van vinden? Een kleine projectontwikkelaar in Rotterdam wordt (naar eigen zeggen) onder druk gezet door bezwaarmakers om te ‘dokken’. Zowel bezwaar als beroep van hen is afgewezen, maar ze trekken hun hoger beroep pas in als er een paar honderdduizend euro wordt neergelegd. Vraag van de week is: moeten ze betalen of niet? Wij hebben daar een nogal genuanceerde mening over.
De nieuwe Omgevingswet is de afgelopen week in het nieuws geweest. De ICT-waakhond van de overheid was niet bepaald te spreken over de technologie die met de wetsherziening gepaard gaat. Advies: introduceer maar een lichtere vorm. Of iets waar je in ieder geval zeker van bent dat het tijdig functioneert. Er wordt steeds meer gepleit tegen de nieuwe wet. Aan de andere kant is er sprake van een spreekwoordelijke mammoettanker die op koers ligt. Die draai je niet zomaar om. Wat moeten we hier allemaal van denken?
Moet je altijd een jurist inschakelen als je een juridische kwestie aan de hand hebt? Wel, laten we de vergelijking maken met het raadplegen van een arts. De meeste mensen weten eigenlijk zelf wel wanneer het daar tijd voor is. Dat hoef je niet voor ieder griepje te doen. Maar als je iets ergers vermoedt, dan kan het geen kwaad om even af te hechten bij een deskundige. En die hoeft je niet meteen open te snijden (of een rechtszaak aan te spannen). Maar die kan ook even een MRI-scannetje maken (de juridische kwestie even kort doorlichten). Toch kun je qua juristerij meer zelf doen dan qua gezondheid. In het juristenvak vallen er namelijk niet zomaar ‘gewonden’. Vraag is: wat kunt u zelf doen? Deze keer: pro forma bezwaar of beroep.