Men zegt wel eens dat het doel van een contract is om het na ondertekening in een la weg te stoppen en nooit meer tevoorschijn te halen. Dat is gekscherend bedoeld, maar in de praktijk komen we vaak gevallen tegen waarbij dit werkelijk gebeurt. Vaak gaat het desondanks goed. Maar even zo vaak gaat het fout. Goed contractmanagement kan ongelukken voorkomen, en de relatie tussen partijen goed houden.
Vandaag – 9 april 2020 – is de Aanvullingswet grondeigendom Omgevingswet gepubliceerd in het Staatsblad. De aanvullingswet voegt enkele hoofdstukken toe aan de Omgevingswet.
Soms lijkt het wel alsof juristen een heel eigen jargon hebben. Een jargon dat op essentiële punten afwijkt van het gangbare spraakgebruik. Zo is degene die van de bank een bedrag leent volgens juristen de ‘hypotheekgever’. Terwijl de bank de ‘hypotheeknemer’ is. In het spraakgebruik is dat net andersom. En wat in het gewone spraakgebruik ‘voorlopig koopcontract’ wordt genoemd, is volgens juristen alles behalve ‘voorlopig’. We gaan in dit artikel in op de koop van een woning.
Deze en afgelopen week zijn twee zogenaamde Aanvullingswetten Omgevingswet gepubliceerd in het Staatsblad. Het gaat om de Aanvullingswet geluid Omgevingswet en de Aanvullingswet bodem Omgevingswet. Deze wetten worden geïntegreerd in de Omgevingswet.
Voor 2010 bestonden verschillende soorten vergunningen en besluiten die nadien zijn opgegaan in de ‘omgevingsvergunning’. Eén daarvan is de bouwvergunning. Een vergunning voor het bouwen heet sindsdien ‘omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen’. Hoewel dat geen wettelijke term is. De wet kent namelijk enkel de omgevingsvergunning. En die kan op uiteenlopende activiteiten betrekking hebben. Zoals het bouwen. Toch wordt stiekem nog steeds gesproken over ‘bouwvergunning’. Al was het maar omdat de regeling van de activiteit bouwen niet heel erg verschilt van de oude regeling.
Iedereen die wel eens graafwerkzaamheden verricht, of laat verrichten, kent de KLIC-melding. Hoewel die bekendheid kennelijk niet volledig is. Want regelmatig komen we de schrijfwijze ‘klikmelding’ tegen. In dit artikel gaan we kort in op de KLIC-melding.
In Nederland is het appartementsrecht een bekend verschijnsel. Veel mensen wonen in flats, appartementencomplexen of andere complexen die juridisch zijn vormgegeven als appartementsgebouw. Binnen zo’n complex kun je appartementen kopen. En je kunt daarvoor ook een hypotheek afsluiten. En dus menen vele bewoners van appartementen gewoon eigenaar te zijn van dat appartement. Dat ligt echter net even anders.
Een paar weken geleden schreven we al dat steeds meer gemeentes steeds minder ‘rechtszaakje’ spelen bij bezwaarprocedures. Terecht, want die procedure is er helemaal niet voor om een derde instantie in het bestuursrechtelijke appèlstelsel te zijn. In de bezwaarprocedure moet de overheid nog eens goed kijken naar haar besluit. En die plicht wordt met voeten getreden als die overheid in de bezwaarfase het primaire besluit te vuur en te zwaard gaat verdedigen.
Dat de psychologie als wetenschap onder vuur ligt, is geen nieuws meer. Al jaren stromen berichten binnen dat beroemde psychologische wetenschappelijke ‘ontdekkingen’ niet meer aangetroffen worden als experimenten worden herhaald. Vandaar de term ‘replicatiecrisis’. De crisis dringt nu ook door op het gebied van de psychologische toepassingen. Een interessante ontwikkeling, ook voor degenen die binnen een ander vakgebied gebruik maken van de psychologie (zoals economen, marketeers, conflictbemiddelaars).
De laatste tijd hoor je steeds betere geluiden over de bezwaarprocedure in het bestuursrecht. Tot voor kort werd ze beschouwd, en ingericht, als een semi-rechterlijke aangelegenheid. Tegenwoordig lijkt ze eindelijk te worden ingezet waar ze voor is bedoeld: betere overheidsbesluitvorming. Dat lijkt te worden gewaardeerd door ‘de burger’.