Een van de interessantste zaken die ik tegenkwam in het onderzoek dat ik een paar jaar geleden heb gedaan naar ‘Nimbyisme’ en burgerverzet, is het fenomeen ‘diëtrologica’. Die term staat voor ‘datgene wat erachter schuilt’, en vertoont gelijkenis met het fenomeen complottheorie. Mensen hebben de neiging overal iets achter te zoeken, of er een verklaring voor te zoeken. Ook voor zaken waar geen verklaring voor is. En op dezelfde manier hebben mensen de neiging in het handelen van anderen opzet te zien. Waar dat handelen vaak volstrekt willekeurig is. Het zoeken naar dit soort verklaringen wordt gevoed door wantrouwen. Van beide kanten.
Je komt het vaak tegen: Bezwaarschriftencommissies die zijn ingericht als rechtbankjes. Voorafgaand aan de zitting van zo’n commissie schrijft het bestuursorgaan dat het besluit heeft genomen waartegen bezwaar werd gemaakt, een heus ‘verweerschrift’. En bij binnenkomst bij de commissie wordt de club van betrokkenen keurig in twee kampen verdeeld: de mensen van het bestuursorgaan dienen aan de ene kant van de zaal plaats te nemen en de bezwaarmakers aan de andere kant. Pal tegenover elkaar dus. Wat daar mis mee is? Dat zal ik u vertellen.
Het AD bracht het op 19 maart jl. : “Inkijk, licht, geluid: klagende omwonenden Zalmhaventoren krijgen gelijk van de rechter”. Betekent dit ronkende nieuwsbericht dat de hoogste woontoren van Nederland, de Zalmhaventoren in Rotterdam, weer moet worden afgebroken? Nee, zeker niet. Het ‘gelijk’ dat de omwonenden van de rechter hadden gekregen zat ‘m in de toekenning van een hoger bedrag aan planschadevergoeding dan de gemeente aanvankelijk had toegekend. Fiks hoger trouwens.
Een quote die zomaar door mijn hoofd spookte nadat ik las dat Willem Engel vandaag was opgepakt wegens opruiing. Ik zal u niet lastig vallen met mijn persoonlijke mening over maatschappelijke onderwerpen. En al helemaal niet met mijn mening over bekende persoonlijkheden. Maar ik begin toch over Willem Engel omdat hij vanuit conflict-psychologisch perspectief een interessant fenomeen is.
In een vorige blog schreef ik al over de overeenkomst van aanneming van werk. Die overeenkomst is als bijzondere overeenkomst geregeld in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (BW). De regeling in het BW is echter summier, en dat heeft alles te maken met het feit dat de bouwsector gewend is om haar eigen zaken te regelen door middel van gestandaardiseerde contractsvoorwaarden. Zo’n eigen regeling betreft bijvoorbeeld de bekende UAV 2012. Maar er zijn ook andere niet-wettelijke regelingen.
Inderdaad. Goed gezien! We hebben de website een nieuw behangetje gegeven. Waar ie voorheen een ‘petrol’ kleur had met beige accent, daar is nu gekozen voor een frisse blauwe kleur met hier en daar een oranje accent. Niet omdat we zo koningsgezind zijn of dat er een WK voetbal voor de deur staat. Maar, gewoon, omdat we dat mooi vonden. ‘We’ is trouwens de website maker en ik. En dat ‘ik’ mocht ook wat prominenter naar voren komen. Vandaar dat er hier en daar een fotootje is geplaatst van mij. De inhoud is verder hetzelfde gebleven. En wat ook hetzelfde is gebleven, is dat hier regelmatig wordt geblogd. Tot de volgende blogpost dus!
Willem Brakenhoff
Onlangs mocht ik in de media weer wat roepen over burgerparticipatie. Aanleiding was een groep burgers die zich had verenigd om gezamenlijke belangen uit te oefenen in een gemeente. En aanleiding daarvoor was dan weer dat die burgers zich niet serieus genomen voelden. Want, zo stelden zij, de gemeente die zegt wel dat burgers mogen participeren, maar als puntje bij paaltje komt, dan komt daar niks van terecht. Dan is die gemeente alleen maar aan het vertellen dat een besluit genomen is. Dat is toch geen participatie?! Wel, ja, moest ik zeggen, dat is eigenlijk toch wel ook participatie. Maar een ander soort participatie dan de burger kennelijk had verwacht. En wat dat betreft begrijp ik de woede wel.
Vorige keer schreef ik hier al een korte introductie over de overeenkomst van aanneming van werk. De algemene regeling ervan in het Burgerlijk Wetboek (‘BW’) bleek nogal summier te zijn. Reden is dat de wetgever veel over laat aan de branche zelf. In die branche bestaan dan ook allerlei standaard regelingen die op bouwcontracten worden toegepast. Maar als dat niet expliciet gebeurt, valt men terug op de algemene regeling in het BW. Daarom volgt nu eerst een blog over de regeling in het BW.
Op deze blog wordt veel geschreven over het zogenaamde ‘publiekrechtelijke bouwrecht’, maar het privaatrechtelijke bouwrecht is niet van minder belang. Sterker, op deze plek gaat er meer aandacht aan besteed worden. Want zonder privaatrechtelijk bouwrecht is er immers helemaal geen publiekrechtelijk bouwrecht! Waar wordt die omgevingsvergunning anders voor verleend?! We gaan het dus hebben over de aannemerij, of zoals juristen zeggen ‘aanneming van werk’ (want dat is toch privaatrechtelijk bouwrecht?).
Veel mensen zullen hebben gehoord van het begrip ‘planschade’. Meestal wordt daarbij gedacht aan het voorbeeld van het verlies van uitzicht doordat pal naast een woning ineens een gebouw wordt gebouwd. De bewoner van de woning wordt op dat moment geconfronteerd met zijn schade (bijvoorbeeld waardedaling van de woning). Maar die schade is eigenlijk al eerder voorgevallen. Namelijk op het moment dat de bouw van het andere gebouw op papier mogelijk werd gemaakt. En tussen het creëren van die mogelijkheid en de bouw zelf kan een lange tijdsspanne zitten. Het abstracte en plantechnische karakter kan planschade tot een eigenaardig fenomeen maken. Reden om er in deze blog wat aandacht aan te besteden.